Griekenland / Turkije
5 september - 31 oktober 2008
Impressie van Hans en Els van Driel
|
| Griekenland / Turkije
5 september - 31 oktober 2008 |
| proloog 1 2 3 4 5 6 epiloog HOME |
 |
11 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
Met weemoed nemen we afscheid van de kust met z'n heerlijk (zwem)klimaat. Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg, alhoewel het niet zo erg is als Vagebond ons deed geloven. We rijden een groot gedeelte over de 6-baans autoweg (totale tol €1.25), dus dat schiet lekker op. Alleen het 2-baans stuk tot de afslag naar Ankara was geen pretje met het vele roekeloze vrachtverkeer en autobussen. Bij aankomst doemen overal de meest wonderbaarlijke steenmassa's met behuizingen op. Het valt velen van ons moeilijk om niet meteen alles op beeld vast te leggen. 'sAvonds met een door de camping geregeld busje gaan eten in een fantastisch supermarktrestaurant. Perfecte maaltijd voor weinig geld. De 'liefdesvallei' bleek deze avond te donker om te doorgronden. |
 |
12 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
Het is even schrikken als we opstaan bij een buitenemperatuur van 6° ipv de 22° van gisteren. Gelukkig is het overdag warm (21°) en zonnig. Yasser, de campingbaas die tijdelijk de reisleiding heeft overgenomen, neemt ons vandaag mee voor een wandeling door de rozevallei met hoog gehalte aan oh en ah. Oordeel zelf maar aan de hand van enkele foto's. De wondere wereld van Capedocië laat zich beter vangen in beelden. Nog maar niet te spreken van de zgn. feeënschoorstenen. Vanavond zijn we met de bus naar een optreden van allerlei folklore-dansen geweest (incl. de verwachte buikdansres). In een ondergronds kalksteen restaurant werd gedanst, gegeten en gedronken. |
 |
13 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
We vertrekken per (gele) bus richting Nevsehir, waar Yasser uitleg geeft bij een overzichtspunt. Ook de souvenirstalletjes zijn in trek. De bus, die deze dag een centrale rol zal spelen, vervolgt zijn weg, maar geeft al spoedig de pijp aan Maarten. Volgens de chauffeur om ons gelegenheid te geven voor Internet en thee, maar wij weten beter. Na te zijn overgestapt op een nieuwe bus rijden we naar de ondergrondse stad Derinkuyu, waar tot op 55m diepte en met gangen van 9km lengte ruim 10.000 mensen hebben geleefd. Na vertrek blijft de busproblematiek ons achtervolgen als ook de nieuwe bus ... (u begrijpt het wel). We raken duidelijk achter op het schema. Desondanks bereiken de hongerigen de lunch, waarna we in de middag de rotskerken kunnen bezoeken met authentieke fresco's en de bijbel in beeld. Een vermoeiende dag met veel indrukken en vooral veel 'bus'. |
 |
14 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
Voor 10 van ons (w.o. uw schrijver) begon de ochtend wel erg vroeg. Om 6u20 werden we opgehaad voor onze ballontocht. Om het opgaan van de zon op hoogte mee te maken propten we ons in een mandje en gleden we geluidloos door de omgeving. Op zo'n 600 m. hoogte voltrok zich een schitterend schouwspel, dat zich niet beter laat beschrijven dan door bijgaande foto's. Een bijzondere ervaring die we niet graag hadden gemist, al was het maar om de champagne en het certificaat achteraf. Een andere groep liet zich deze ochtend verwennen door de haman, alwaar door kneden, schrobben en masseren er zo'n 20 jaar van je wordt afgepoetst. Het resultaat was verbuffend. Benieuwd hoe lang dit 'houdt'. |
 |
15 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
Na de luxe van 4 nachten op dezelfde camping, werd er na een regenachtige nacht opgebroken voor een saaie rit langs eindeloze prairies met op het eind nog wat suikerbietenactiviteiten. We hebben ons gelukkig geprijsd dat de ballonvaart gisteren bij zulk mooi weer kon worden gedaan. Onderweg nog wel wat stukken oxydiaan gevonden; het scherpe, glasachtige vulkaansteen dat in Cappadocië werd gevonden en al heel vroeg voor gereedschap werd gebruikt. Als we aankomen in Sultanhana is de lucht weer blauw en de temperatuur weer aangenaam. In de middag gaan we per paard en wagen naar de karavaanserai, een pleisterplaats voor de kamelenkaravaans op de vroegere zijderoute naar China. Tevens wordt een bezoek gebracht aan de tapijtreparatie-ateliers en besluiten we de dag met een diner op de camping. O ja, we hebben vandaag weer voor het eerst (dig.) TV, zij het dan alleen RTL. |
 |
|
16 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
Het ontbijt van deze morgen werd verzorgd de camping. Een drietal vrouwen was druk in de weer om van de deegbolletjes de pannenkoeken/pizzabodems te rollen. Helaas was de crew en/of de methode niet toereikend voor een groep van 35 personen. Maar goed, een brood is snel gekocht. De meerderheid van de groep kiest dan voor de alternatieve westelijke route langs de zoutmeren. Eindeloze prairies zonder enig teken van vegetatie schieten aan ons voorbij. Enkelen gaan nog bij de zoutwinning kijken en grissen een (legaal) handjevol 'meerzout' mee van de bulldozers. Maar voor de meesten is het een ietwat saaie route over de snelweg naar Ankara. We naderen de miljoenenstad en het beeld vanaf de grote ring is indrukwekkend. Tijdens het laatste deel van de rit begint onze camper kuren te vertonen en blaast de turbo als ware het een 2000 Watt stofzuiger (omgekeerd dan) Jammer, maar we zullen er morgen eerst werk van moeten maken. |
 |
|
17 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
 |
Nadat de ochtenddauw was verdwenen en de zon haar gezicht al goed liet zien vertrokken we om exact 9.00 uur met de bus voor een excursie door Ankara onder begeleiding van een perfect Duits sprekende gids. Op het programma stond een bezoek aan Ulus - een wijk van de Oude Stad, het museum van de Anatolische Culturen en het Ataturk museum en Mausoleum. In Ulus liepen we door een wijkje met zeer oude huisjes, waaronder enkele fraaie vakwerk-huisjes, naar de imposante citadel waarvan de buitenste verdedigingsmuren in de 9e eeuw zijn gebouwd en de binnenste in de 7e eeuw. Alhoewel het nog niet echt helder was kreeg je toch al een goed beeld van hoe immens groot Ankara is. Je zag goed het onderscheid tussen het oude en het ‘moderne’ Ankara. Het Anatolische Culturen Museum (het belangrijkste museum van de stad), vlak onder de citadel gelegen, heeft een zeer indrukwekkende collectie vondsten. Prachtige sieraden en gebruiksvoorwerpen. Last but not least het Ataturk Mausoleum en -museum. In deze laatste is alles wat met de inmiddels legendarische man te maken heeft, bijeen is gebracht. We hadden het geluk om ook de wisseling van de wacht gade te slaan. De rest van de middag was ter vrije besteding. Sommigen gingen daarom nog even shoppen, anderen kozen voor de rust en het zonnetje bij de camping, terwijl Hans en Els een ochtendje FIAT-dealer deden. |
|
18 oktober 2008
gereden
overnachting te: |
O ja, ik ben vergeten te vertelen dat het verslag van gisteren volledig verzorgs is door Yvonne, waarvoor hulde.
We verlaten Ankara via de brede ringweg. Als deze later overgaat in een tolweg is het goed opschieten; de volgende 150 km door een prachtig bergachtig landschap kosten welgeteld YTL 1,75 (€0,90). Wij verlaten daar de tolweg en kiezen voor een alternatieve route door de bergen naar de kust van de Zwarte Zee (lichtblauw op het kaartje). Als we dan links afslaan bij Devrek is er geen terug mogelijk en betekent het 60 km (>3 uur) over een smal weggetje met abominabel wegdek. Maar wel een mooi binnenland (behalve de vuilstort). Uiteindelijk bereiken we Akcakoca en parkeren op het haventerrein. Als we dan willen gaan eten in het naastgelegen tentje, gooit Peter de deur dicht en laat de sleutel in de camper. Al zegt hij hiervoor een goede reden te hebben(??), het betekent dat we de oefening "snelcamperkrakenviahetdak" kunnen uitproberen en kan Ko bewijzen dat hij tot de allerslanksten behoort. Morgen naar de 5e episode. |
 |
|
Totaal gereden in de episode-4: 1077 km |
|
| Ga hier verder naar de volgende pagina | uw commentaar is hier welkom |