30 april 2018 overnachting te: Amsterdam  16ºC |
 |
Vandaag begint het echt en toch moet 'sochtends nog even geduld worden opgebracht. We vertrekken pas om 14u40 vanaf Bergerac. Gelukkig brengt Marieke ons even naar het vliegveld. Transavia vliegt op tijd en dus staan we om 4 uur op Schiphol en vinden een plek om te overnachten bij het Ibis hotel. Voor dit doel volstaat het Ibis hotel goed, maar erg veel te beleven valt er niet. Dus wordt het een avondje lui op bed tv kijken en op tijd naar bed, want morgenochtend is het vroeg vertrekken. |
|||
1 mei 2018 overnachting te: Baltimore  32ºC |
 |
Om 6 uur op en klaar vertrek voor een lange dag vliegen. Allereerst nog even doorgezaagd worden door een medewerker van Delta Airlines. Ging overigens soepel en niet vervelend, uiteindelijk resulterend in een stickertje op het paspoort. Na alle andere checks is het wachten op de boarding. In 7 uur brengt de Airbus A370 ons naar Detroit. De passagier naast mij drukt me bijna helemaal uit mijn stoel, maar we hebben het weer overleefd. In Detroit langs de immigration service, maar dit keer ging dat soepel, snel en plezierig. De man hield zelfs van een geintje. We krijgen in ieder geval een stempel met geldigheid tot eind october. Daarna overstappen in een aftans oud toestel (MD88), die ons met veel herrie naar Baltimore vliegt. |
|||
2 mei 2018 overnachting te: Baltimore 32ºC |
 |
De jetleg zit er wel aardig in. In iedergeval zijn we vroeg wakker en het eerste is contact leggen met Pride International. Omdat de customs clearance nog niet is ontvangen wordt het wachten, totdat we uiteindelijk om 11 uur besluiten om het voor deze dag te vergeten. Onze camper kan nog niet worden opgehaald en we besluiten er maar een middagje Washington van te maken. We gaan met de trein (Marc) naar Washington; dat is maar een half uurtje. Hierbij hebben we geen rekening gehouden met de hitte die vandaag geldt (35,5 grC). De stad maakt je dan nog lomer. Met dikke, vermoeide benen keren we 'savonds terug naar het Best Western hotel om ons geluk morgen te beproeven. |
|||
3 mei 2018 overnachting te: Clarksburg 35ºC |
 |
Eerst maar weer een mailtje gestuurd naar Pride, waar ze gelukkig steeds snel en compleet op reageren. Na ons ingesteld te hebben op nog een ochtendje nagels bijten, komt dan plotseling het verlossende bericht: of we met een half uurtje in de haven kunnen zijn. Na wat papierwerk gaat Hans vervolgens met de escortservice naar de terminal, alwaar we worden gepijnigd op een vergelijkbare manier als in Antwerpen; de security ziet ons niet staan en laat ons dus lekker wachten. Misselijkmakend is dit. Uiteindelijk komen we er door en sta ik oog in oog met onze Voyageur; een geweldige ervaring. Omdat het nog steeds bloedheet is verschuilen we ons zo lang mogelijk achter de airco van de camper, maar zijn uiteindelijk blij met het campingplaatsje onder de bomen. Eindelijk echte rust. |
|||
4 mei 2018 overnachting te: Big Meadows  30ºC |
 |
We rommelen heerlijk op ons gemak om alles weer een plaatsje in de camper te geven. Uiteindelijk vertrekken we naar de Frederick en vandaar naar de Skydrive. Dit Shenanoah Nat. Park is een langgerekt bosgebied op de richel van een gebergte. De weg wordt bepaald door de vele snelheidsbeperkingen (nodig), terwijl de vele plaatsen met scenic views niet het mooie uitzicht bieden vanwege het niet heldere zicht. We rijden door tot de Big Meadows Parkcamping, waar we een net plaatsje vinden. Ondertussen zoeken we een bestemming voor morgen om dan het Boondocking-concept eens uit te proberen. Eindelijk zijn we een beetje onderweg zoals we ons dat hadden voorgesteld. Het weer zal waarschijnlijk wel minder mooi gaan worden, maar na de tropische ervaringen van de laatste dagen mag dat ook wel. |
|||
5 mei 2018 overnachting te: Big Meadows 16ºC |
 |
Het andere klimaat is vandaag al direct voelbaar. We doen wat boodschappen en proberen de aansluiting te vinden op de Blue Ridge Parkdrive, een 750 km lange weg over toppen van een lang gebergte. Helaas ging het niet helemaal naar wens, waardoor we op een onverharde bosweg terecht kwamen. 5km door alle gaten en greppels duren lang en worden door de camper niet echt op prijs gesteld. Ook proberen we een dashcam aan te sluiten, maar deze werkt niet langer dan 3 minuten autonoom, zodat we die morgen weer gaan inleveren. Aan de Blue Ridge vinden we bij de Otter Creek een aaardige overnachtingsplaats via het bekende envelopjessysteem. |
|||